Junssee het hoogst gelegen bermeer

Van Stoankasern (een kaasmakerij op 2000 m in Juns) naar de Junssee op 2700 m.
Na het ontbijt zijn we met de auto vertrokken naar Juns. Een dorpje naast Lanersbach.
Het is genieten want het blijft een hele week mooi wandelweer met zon en rond 21°.
We reden met de auto naar de kaasmakerij. Het begon goed maar al gauw ging de weg over in een bergwegje. Het kronkelde naar boven met poorten die papa moest open doen en koeien op de weg die ik net niet raakte. Bijna boven heeft papa de auto gedraaid met zijn neus naar het dal want ik had het gehad met die kronkelwegen en zijn we op weg gegaan naar de kaasmakerij. De kaasmakerij is een boerderij waar er kaas gemaakt wordt van zowel koeien als geiten. Je kan daar kaas kopen en ook de kaasmakerij gaan bekijken. Er is ook een soort van Jausenstation aan.
We gingen op zoek naar de Junssee. De Junssee is het hoogst gelegen bergmeer in de Alpen. Maar ik denk in de Tuxeralpen. Dit meer is alleen in de zomer ijsvrij en er lag nu nog hier en daar een plak oude sneeuw.
We zijn rustig naar boven geklauterd onder het gefluit van de alpenmarmotten die ons enthousiast naar boven supporterden. Het ging mooi vooruit en we hebben veel mooie stukken gezien. Het uitzicht was echt fenomenaal want we hadden ook heel mooi weer.
Het terrein waar we wandelden was echt rotsachtig en je merkte dat daar altijd veel sneeuw lag en dat alles kaal was. De bodem was met vetplantjes en sedum bedekt.
Boven waaide het best wel hard en we moesten een windstopper en ik heb zelfs mijn muts op gezet.
We hebben daar onze boterhammetjes opgegeten met het mooie uitzicht op de Junssee.
Toen begonnen we aan de afdaling . Dat viel zwaar tegen. Naar boven gaan op losse erosiestenen en gruis is al moeilijk maar er op afdalen is echt niet te doen.
Op de terugweg zijn we gemsen tegengekomen. Die bleven gewoon staan en graasden verder. Ook zagen we een familie alpenmarmotten die op hun gemak aan het eten waren. Ze moeten nu eten want binnenkort gaan die denk ik in winterslaap.
We hebben over heel de wandeling toch zeker een uur langer gedaan dan dat stond aangegeven.
Maar moe en voldaan zijn we naar Lanersbach teruggekeerd en na een Weizenbiertje was het leed vergeten.
Morgen een rustige dag denk ik  maar met ons weet je nooit.
Lieve wandelgroetjes van de Tuxer Berggeitjes