9 & 10 nov. Jungle treks

Sambangan door Lieven:
Kennen jullie het "Bintang moment" al? Wel, het gaat zo; in de namiddag, en we hebben niks gepland, gaan we naar "ons" zwembad, Miranda kruipt op haar gele vriend.... stilte..... Das dus een gele luchtmatras die in het zwembad ligt. En ik kruip op mijn nijlpaard...weer stilte... das zo'n grote zitzak maar dan waterproof en drijvend. We nemen enkele oude "Dag allemaal's" mee (waarvoor dank Walter) die mogen nat worden, we trekken twee Bintangs uit de koelkast (het lokale bier voor wie in vorige blogs niet opgelet hebben) en gaan dan een beetje chillen op het water. Zo koelen we wat af, is onze dorst gelest, en zijn we weer op de hoogte van het BV schap in deze wereld... Die mensen hebben het ook niet gemakkelijk.
Maar dat ter zijde...Sambang gang dus. :)
Zaterdag 9 nov.Om 9:00 uur zijn de jongetjes, dat zijn onze gidsen Putu en Suki, ons komen halen met hun scooter. Wij achterop op weg naar onze bestemming,  een half uurtje rijden. Daar begon de wandeling tussen de rijstvelden,  fantastische natuur, adembenemende uitzichten. Ik heb tientalle foto's,  maar geen enkel geeft weer wat je werkelijk ziet. Ik denk dat het ook te maken heeft met indrukken. De warmte die je voelt, de geluiden die je hoort. De geuren die je ruikt.... Het zweet dat over je borst en rug loopt. :-) Vanuit de rijstvelden wandelde we de plaatselijke bergdorpjes in. Een dorp bestaat uit een boerderij of 4. Het is voor ons westerlingen,  of moet ik noorderlingen zeggen, ongelofelijk wat hier groeit en bloeit.  Zomaar langs de kant van de weg, zo te plukken, en ik overdrijf niet. Even een opsomming... Wa groeit er in mijnen hof? Rijst uiteraard! Wa nog? Kokosnoot,  ni zo evident om te plukken! Wa nog? Banaan! Wa nog? Citroengras,  véél citroengras, zalig! Wa nog, mango,  heel veel mango! Wa nog? Papaya! Wa nog? Stervruchten! Ik kreeg er bijna een op mijn kop. Wa nog? Ananas!  Echt waar, langs de kant van de weg. Wa nog? Cacao!  We hebben verse cacao geproeft. Kinderen zabberen er op als een snoepje. Wa nog? Klob! Da's balinees voor kruitnagel... het wordt vooral gebruikt in de farmaceutische en tabaksindustrie,  slecht een kleine percentage gaat naar de voedingsmiddelen. Bon, daarna was het stijl afdalen naar de watervallen,  aangekomen bij de eerste heb ik gezwommen, als je daar de kans voor krijgt mag je die niet laten liggen. Daarna een wandeling naar de tweede, grote waterval. De natuur was adembenemend.  Ken je het serpentarium in de antwerpse zoo? Zo dat eerste stukje nagebouwd regenwoud met tropische planten, water dat van de rotsen sijpelt. Ongelofelofelijke vochtigheidsgraad en van die jungle geluidjes? Awel! Da! Maar dan in't echt, zonder andere mensen, een half uur aan een stuk. On-ge-loofelijk! Ik heb zelf de geluiden met mijn telefoon opgenomen.Eenmaal bij de tweede waterval aangekomen verwacht je dat tarzan uit een boom komt geslingerd of dat king kong bovenaan de waterval verschijnt. De waterval is gigantisch hoog, en ik kon niet lang fotos maken want er hing een mist van waternevel.Daarna een fikse klim naar boven, en onze trip was ten einde. De jongetjes hebben ons braaf op de scooter teruggebracht. We zijn gaan lunchen bij " den breughel" en daarna... Bintang moment!!!:-)
Lieven

Jungle trek en twin lakes door Miranda:
Gisteren hebben we een mooie niet toeristische wandeling van 4 uur gedaan.Vandaag (zondag 10 nov) hebben we een auto met chauffeur gehuurd. Een chauffeur er bij nemen kost hier echt niet veel en het is veel veiliger. Om 8 uur zijn we vertrokken. Omdat het zondag was, waren de Balinezen ook vrij. Onze chauffeur had het niet beter gevonden dan een verhaaltje op te hangen dat zijn vrouw en kind uit het ziekenhuis kwamen. Zij werden onderweg opgepikt en hebben bijna heel de trip met ons in de auto gezeten. We hebben daar geen last van gehad hoor maar het is wat vreemd he om je gezin mee naar het werk te nemen.We moesten wel een eindje rijden naar de eerste uitstap. Een trekking van 3 uur rondom de 2 meren. Het is een onderdeel van het nationale park. De gids, die verplicht is om te nemen, heeft een vaste prijs. Hij sprak redelijk goed engels en legde veel uit over planten en dieren. Plots komt er een vogel uit de lucht gevallen en landt een meter voor onze voeten. De gids heeft het vogeltje gepakt en op mijn hand gezet. Het bleek om een jonge ijsvogel te gaan. Dat beestje bleef zitten en uit de dop van een fles hebben we die wat water gegeven. Toen er andere mensen bijkwamen en dat vogeltje ook wilden vasthouden is hij gaan vliegen, net goed want hij wilde echt bij mij zijn ♡.We hebben echt mooie bomen gezien die jaren oud waren , hoog en erg dik. Wij hebben die thuis in een pot staan: een ficus. Veel planten die we hier in het wild zien staan bij ons thuis binnen als kamerplant.We kwamen langs tempels en bij 1 hele mooie tempel was een ceremonie bezig, voor geluk en reinheid. Een soort doop die hier 2 x per jaar wordt gehouden voor de hele familie. Er wordt "holy water" uit de meren gehaald en de hele familie wordt er mee besprenkeld. Met dit water wordt ook rijst gekookt en dat wordt op voorhoofd en slapen geplakt, wat er dan nog over is gooien ze op hun hoofd. Er branden wierookstokjes en er wordt met bloemen in de hand gebeden. Na een gebeden steken ze die achter hun oor, nemen een nieuwe en beginnen opnieuw. Het was druk in het park en niet alleen met toeristen. Ook de Balinezen maken graag een uitstap. Ze nemen er de tijd voor en hebben het geld er voor. Dat is wel een groot verschil met Nepal. Daar moet iedereen altijd zijn kostje verdienen.Na een mooie niet al te moeilijke wandeling kwamen we echt aan het meer. Daar stapten we in een boot, 2 kano's aan elkaar gebonden. We moesten het meer over peddelen, terug naar onze gids. De "kapitein" en onze gids waren aan het kwetteren en wij werkten ons het zweet op het voorhoofd, heel dat meer over. Maar het was zo mooi en stil, maar wat erg raar was dat er geen een vogel op het water was, geen eend, geen zwaan, niet een vliegend of zwemmend beest.Na deze wandeling zijn we verder gereden. De volgende stop was de Munduk waterval. Een pad 500 meter naar beneden, een waterval, foto's en terug naar boven, een beetje teleurstellend want gisteren hadden we 4 mooie watervallen gezien. We zijn daarna gaan eten en we bedachten ons wat we met dat hele gezin moesten doen. Wij kregen een mooie plaats met een geweldig uitzicht, als het niet bewolkt zou zijn. De wolken kwamen zo snel opzetten dat ze het restaurant inkwamen, we zaten letterlijk in de wolken te eten. We kregen het zelfs even koud. Chauffeur en gezin kregen een apart plaatsje, ze zijn dat zo gewend. Er zaten meer chauffeurs te eten dus niets vreemd.Na het eten reden we naar een koffieplantage en kregen we een rondleiding met uitleg over verschillende koffies met de verschillende smaken en toevoegingen, gember, citroengras, cocos, cacao.  We hebben daar met onze chauffeur koffie gedronken, het gezin was onderweg ergens uitgestapt.We gingen nog naar de holy hot springs. Dat was ook een beetje teleurstellend, zo druk, opgeklopt en toeristisch dat het niet meer leuk was. We hebben even gezwommen en omdat het al zo laat was zijn we direct doorgereden naar het enige Boedistische klooster op Bali (volgens info uit de boekjes). Tsja wat kan ik hier over zeggen. Het was mooi, het was boedistisch, toeristisch ook want overal hingen de sarongs klaar om aan te doen om de benen te bedekken. Het leek wat Eftelingachtig, zo geschilderd enzo en alles was uit zwarte beton opgetrokken.Helemaal anders dan de andere boedistische stupas die wij in Nepal hadden gezien. Maar een rust, onvoorstelbaar. Geen drukke mensen die met gebedsmolens in de weer waren, geen verkopers met tigerbalm, echte serene rust. Het werd al laat en we gingen terug naar onze chauffeur. Een 20 minuten later stonden we voor ons huisje. Het begon al donker te worden. Alle natte handdoeken afgedropt en naar ons "stamcafe" dat we, hoe kan het ook anders, den breugel hadden gedoopt. Heerlijk even nakletsen totdat we konden gaan eten.Het avondeten is bij de prijs inbegrepen. Het is heel lekker van smaak maar is het altijd lauw tot koud. Gisteren was het meer dan koud, er was niets aan opgewarmd. Ma Kim, de mama van Putu, maakt dit in haar restaurant in een andere stad en het wordt in de centrale keuken aan onze huisjes opgewarmd. Dat zou toch moeten. Ik had er al eens iets van gezegd toen Ma Kim kwam vragen hoe het eten was maar echt veel had dat niet geholpen.Ik ben dan toch maar eens met Eti, de vrouw van Putu, gaan babbelen. Wij zijn uit gaan eten en zij zou met Ilo babbelen. Ilo is een schat van een vrouw die voor ons zorgt, de was en de afwas doet en het huisje netjes houdt. Maar ik wil echt wel warm eten. We hebben in een piepklein restaurantje gegeten, keigezellig. Morgen gaat Lieven op kookexcursie. Je kan nooit lekker genoeg kunnen koken. SOS Lieven, here he comes, pas maar op Piet.
Dikke zoenen Miranda.