Gorilla's in de mist

Dinsdag 6-9:
Vandaag zou het weer niet zo goed zijn dus hebben we ons goed aangekleed. Papa wilde eerst nieuwe schoenen kopen die waterdicht waren.
We zijn dus eerst naar een sportwinkel gegaan. Daarna met nieuwe schoenen gestart. We hadden onze auto wat dichter bij de start van de wandeling gezet. Van daar vertrokken voor een wandeling van 22 punten.
Het eerste stuk ging prima. Bij de eerste,alm een stempeltje halen en dan weer naar de volgende. De eerste spits was de Aifnerspitze op 2551 meter. Die was redelijk te bereiken. De wind speelde,ons parten en al gauw werd het,koud. Mijn handen konden de wandelstokken bijna niet meer vasthouden. Maar eenmaal op de top was dat een beetje vergeten. Nu ja, dan moest het,grote zusje nog komen. Van de kleine Aifnerspitze ging het naar de Hohe Aifnerspitz op 2752 meter. Dit was bedoeld voor ervaren klimmers en dat zijn we ondertussen wel.
Man man wat een klimmerij en klauterij was dat. Op handen en knieën die berg,op. Dat hadden we wel wat,onderschat. De wind blies, de wolken kwamen opzetten en we wisten niet,waar we onze stokken moesten laten.
Na heel wat gevloek zijn we op die,Spitze aangekomen en hebben dan een stempel kunnen zetten van 12 punten. Dat was dubbel en dwars verdiend.
Maar.... toen nog terug. Dat was er helemaal over. De stippen op het "padje"konden we niet meer vinden en er was ook helemaal geen padje te bespeuren. We zijn stijl en op handen en voeten naar beneden gekropen.
Eindelijk na een 2 uur van afzien hebben we een paadje bericht bereikt. Er staat geen heide meer op die berg want die hebben wij tijdens onze afdaling er afgetrokken dat was onze houvast. Toen richting de alm om naar onze auto te wandelen. Die konden wij niet,meer vinden!!!
Shit wat nu. Er kwamen auto's aan en gelukkig konden wij duidelijk maken waar onze auto stond. Die lieve Oostenrijkse vrouwen hebben ons meegenomen en ons bij de auto afgezet. Zij wilden daar niets, voor hebben en zijn zelfs voor ons gereden toen we naar beneden gingen. Waren wij die niet tegengekomen dan waren wij om 22 uur nog niet thuis geweest. Nu waren wij om 19 uur in ons hotel en na snel,te hebben omgekleed zijn we een biertje gaan drinken voor het eten. We waren zo,moe dat geen honger hadden. Zelfs mijn papa heeft weinig gegeten en dat,is,heel,speciaal.

Morgen gaan we boven 3000 meter als de spiertjes,het toelaten want alles doet zeer en is stijf. Maar naar boven is fijn en dalen doet pijn. Dat is het,motto van deze vakantie. En dat weten we nu uit ervaring.

Lieve groetjes van

De gorilla's die ook weer uit de,mist zijn gekomen