Hindoe en Boedistische tempels

Zaterdag
Na het ontbijt een taxi genomen naar Pashupatinath. Ik ga jullie niet vervelen met het ontbijt want dat is hier niet lekker dus dat is in Nepal alle dagen hetzelfde.
Met de taxi aangekomen was het over de koppen lopen. Het was immers zaterdag en alle Nepalezen zijn dan vrij. Ze hebben niks anders te doen dan voor hun karma te zorgen dus ze kopen allerlei offergaven en gaan dan in de rij staan voor de tempel om te bidden en te offeren. We moesten 1000 roepi per persoon entree betalen. Het was ook druk op de oevers met het voorbereiden van de crematies.
Aan de oevers van de heilige Bagmati-rivier in Kathmandu vind je een van de grootste hindoetempels van het Subcontinent: de Shiva-tempel van Pashupatinath. De hele site werd uitgeroepen tot Werelderfgoed en trekt honderden pelgrims aan.
Hoewel de eigenlijke tempel niet toegankelijk is voor niet-hindoes is het een van de belangrijkste bezienswaardigheden van Nepal. Reizigers worden vooral aangetrokken door de traditionele crematies die er gebeuren op de rivieroever.
Op verschillende plekken zijn er platformen (ghat’s) beschikbaar waarop devote hindoes hun doden komen cremeren. Hele families zakken naar de tempel af om de laatste eer te bewijzen aan hun overledene. Het lichaam wordt eerst ritueel gewassen in de rivier en dan in doeken gewikkeld op een immense brandstapel gelegd. De oudste zoon steekt traditioneel de brandstapel aan waarna het wachten is tot het hele lichaam verbrand is. Regelmatig worden door opzichters delen van het lichaam die van de brandstapel vallen er weer bovenop gelegd. Na de crematie wordt alle as in de heilige Bagmati geveegd zodat de overledene uiteindelijk in de heilige Ganges terechtkomt. Iets verderop zitten vrouwen te wassen en wordt er zelfs gedronken van het water van de heilige rivier.
Verderop op het terrein van Pashupatinath tref je het enige bejaardentehuis van Nepal aan waar kranige oudjes hun laatste dagen doorbrengen. Hindoes zijn er immers van overtuigd dat wie sterft in de Pashupatinath tempel sowieso als mens reïncarneert, ongeacht zijn of haar karma. Het ouderenhuis ligt wat afgelegen, maar een kort bezoek is minstens even confronterend als een bezoek aan de crematieghats.
Wie de trappen aan de overzijde van de rivier omhoog klimt, stuit op tal van kleinere tempels, meestal gewijd aan Shiva. Je treft er ook bontgekleurde saddhu’s aan. Deze heilige mannen zijn volgelingen van Shiva die vooral opvallen door hun bonte kledij, beschilderde lichamen en gezichten, en hun opzichtige haartooien. Hoewel zij graag (en soms tegen betaling) voor fotografen poseren, zijn het geen ‘artiesten’, maar echte volgelingen van Shiva die in vaak erbarmelijke omstandigheden leven en al bedelend over heel Nepal en India rondtrekken.
Langs deze tempeltjes zijn wij omhoog gegaan richting Bouddhanath. Een korte en mooie wandeling. Er lopen apen (mama’s met baby-aapjes) rond en af en toe ligt er een koe aan de kant van de weg.
Bouddhanath is één van de grootste antieke stoepa's in Zuid-Azië en ligt in de wijk Bouddah in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. Bouddhanath is een boeddhistische tempel en is gebouwd op een oude handelsweg naar Tibet.
Na de annexatie van Tibet door de Volksrepubliek China vluchtten vele boeddhistische monniken naar Nepal en met name Kathmandu, waarna ze zich voornamelijk in Bouddah vestigden; het wordt niet voor niets 'little Tibet' genoemd tegenwoordig. In de omgeving zijn vele gompa's en kloosters te vinden. Veel Tibetanen komen naar Bouddhanath om Loscar te vieren.
Sinds 1979 staat de stoepa van Bouddhanath (een zone van 1,27 ha) op de UNESCO werelderfgoedlijst, als onderdeel van de Kathmandu-vallei.
Ze waren de tempel aan het opknappen en waren druk in de weer met verf en gordijntjes. Ook daar was het druk en we zijn ergens op een dakterras iets gaan drinken en we hadden daar een heel mooi uitzicht op de tempel.
Anneliese en Rudi wisten een gezellig restaurantje waar ook Nepalezen komen eten en drinken. Een rustig terras midden in al die drukte. Heerlijk gegeten. Het ontbijt trekt dan wel op niks maar het overige eten is geweldig lekker.
Dan verder op weg naar Gokarna. Het plan was om in alle rust het kinderhuis te bezoeken maar alle kinderen waren op uitstap. Ze hadden een voetbal en basketbal toernooi met een ander kinderhuis. Dat kinderhuis heeft ook rond de 90 kinderen en is gebouwd op de oude site van ons kinderhuis. Na de aardbeving heeft Marinka Home de meisjes opgevangen en zijn daar 6 maanden mogen blijven.
Dus zijn we daar gestopt en hebben dat huis bekeken. Lies de drijvende kracht achter Marinka Home was er ook en heeft ons rondgeleid. Zij had 2 huizen in Kathmandu en na de aardbeving hebben zij de 2 huizen samen gevoegd. Dus nu zitten de jongens en de meisjes bij elkaar. Het was toen al te laat om nog door te stappen naar ons kinderhuis. We zijn dan iets gaan drinken op Wim zijn appartement. Wim is de organisator van ons kinderhuis en is een Vlaming en tevens de beste kameraad van Donna.
Daarna zijn we met de taxi naar Thamel teruggegaan. Onderweg hebben we in een erg goed restaurant geboekt en hebben daar heerlijk gegeten.
Het is hier om 18 uur donker en dan kan je niks meer ondernemen dan ergens op terras iets te drinken.
Zondag gaan we souvenirs kopen en naar Durbar Square en naar de tempel Swayambunath. Dus tot morgen voor meer culturele avonturen.

groetjes van ons