Suko twee en 'Operatie Boeda'
Door: Lieven
Blijf op de hoogte en volg L & M
19 November 2015 | Thailand, Sukhothai
Wat ik jullie gisteren verzwegen heb, maar Miranda vroeg me om verder te schrijven dus.... "Operatie Boeda":
Gisteren bij het bezoeken van de eeuwen oude ruïnes, komen bij een verlaten Stupa, verstopt achter de bomen, we zijn er alleen. Plots zien we een klein mager en verzwakt kitten op het gangpad. Het zit bij haar blijkbaar dode broer of zusje. Miranda, kattenvriend in hart en nieren is helemaal van haar melk. Ik zeg haar dat dit de natuur is en dat we zo ver van huis niks kunnen beginnen. Ze bergrijpt dat uiteraard en we rijden naar ons Hotel.
Maar ik ken ze zo goed. Later aan het zwembad zit ze wezenloos voor zich uit te staren. S avonds aan tafel is ze stil. En dan weet ik. In haar hoofd krijgt "Operatie Boeda" stilaan vorm. Ik wacht bang af...
De volgende ochtend bij t ontbijt krijg ik de nodige instructies. Dit is plan. We rijden terug. We zoeken het kitten. Pakken deze mee en zetten het af bij een boeddhisten klooster. ( We hebben in Bali meerderen katten gezien bij de boeddhisten monniken. Dus moet in Thailand ook kunnen. Je bent boeddhist voor iets )... Jij kent de weg. Zegt ze! Gelukkig wel. Wij met onze scooters terug naar de stupa. Onderweg hoop ikvurig dat de grote groep toeristen, die na ons het terrein op kwamen zich reeds over het kitten hebben ontfermt.
Eenmaal aangekomen bleek mijn gebeden te zijn verhoord. Het beestje was negens meer te bespeuren. Het andere 'dode' kitten lag er nog. Maar wat blijkt. Dat kitten is niet dood. Net niet... Plots krijgt operatie boeda een heel andere dimensie. Miranda neemt een doek uit daar rugzak, rolt dat kleine beestje er in en we geven het wat water. Het slikt af en toe, maar beweegt amper. Kitten in de rugzak, rugzak op mirandas buik en wij naar centrum suko weer een tempel staat. Een echte, geen ruine.
Zodra we daar aankomen begint het hard te regenen. We schuilen in een zijtempel bij boudha. Geen monnik te bespeuren. Ondertussen komt het kitten een beetje tot leven, maar veel hoop hebben we niet. We besluiten het beestje in een mand te leggen op een tafeltje voor het grote witte boudha beeld. we vinden een envelope en schrijven er op. " Plaese help this kitten" Miranda offert haar doek op zodat het beestje lekker warm en zacht ligt. Ze zegt " we kunnen het niet achter laten zonder het een naam te geven." 'Boeda" stel ik voor. Ze vraagt of ik wat geld in die envelop wil steken. Ik zeg; maar heb alleen maar een briefje van 500 Bath. DAN STEEK JE ER 500 BATH IN!!!! ..........ok schatteke. En plots is de kleine doodzieke boeda zonder het te beseffen de rijkste kitten van Thailand. ;-).
We hebben ze daar achter gelaten. Onder het vredelievebd oog van Bouhda. Ze lag warm, zacht en droog. En als ze het niet haalt sterft ze toch een beetje waardig en heeft ze even liefde gekend. Het gaat je goed kleine Boeda, hier of in het Nirwana. X.
Miranda's hartje is weer blij en ik ben haar grote held!!!! :-)
Daarna naar de busstation een ticket voor Bangkok gekocht, geluncht en verder oud suko bezocht. Ik kan t niet beschrijven. T is pachtig, je moet de fotos zien...tot zo ver de blog.
Morgen vertel ik hoe ik mezelf ben tegen gekomen vandaag. X
Gisteren bij het bezoeken van de eeuwen oude ruïnes, komen bij een verlaten Stupa, verstopt achter de bomen, we zijn er alleen. Plots zien we een klein mager en verzwakt kitten op het gangpad. Het zit bij haar blijkbaar dode broer of zusje. Miranda, kattenvriend in hart en nieren is helemaal van haar melk. Ik zeg haar dat dit de natuur is en dat we zo ver van huis niks kunnen beginnen. Ze bergrijpt dat uiteraard en we rijden naar ons Hotel.
Maar ik ken ze zo goed. Later aan het zwembad zit ze wezenloos voor zich uit te staren. S avonds aan tafel is ze stil. En dan weet ik. In haar hoofd krijgt "Operatie Boeda" stilaan vorm. Ik wacht bang af...
De volgende ochtend bij t ontbijt krijg ik de nodige instructies. Dit is plan. We rijden terug. We zoeken het kitten. Pakken deze mee en zetten het af bij een boeddhisten klooster. ( We hebben in Bali meerderen katten gezien bij de boeddhisten monniken. Dus moet in Thailand ook kunnen. Je bent boeddhist voor iets )... Jij kent de weg. Zegt ze! Gelukkig wel. Wij met onze scooters terug naar de stupa. Onderweg hoop ikvurig dat de grote groep toeristen, die na ons het terrein op kwamen zich reeds over het kitten hebben ontfermt.
Eenmaal aangekomen bleek mijn gebeden te zijn verhoord. Het beestje was negens meer te bespeuren. Het andere 'dode' kitten lag er nog. Maar wat blijkt. Dat kitten is niet dood. Net niet... Plots krijgt operatie boeda een heel andere dimensie. Miranda neemt een doek uit daar rugzak, rolt dat kleine beestje er in en we geven het wat water. Het slikt af en toe, maar beweegt amper. Kitten in de rugzak, rugzak op mirandas buik en wij naar centrum suko weer een tempel staat. Een echte, geen ruine.
Zodra we daar aankomen begint het hard te regenen. We schuilen in een zijtempel bij boudha. Geen monnik te bespeuren. Ondertussen komt het kitten een beetje tot leven, maar veel hoop hebben we niet. We besluiten het beestje in een mand te leggen op een tafeltje voor het grote witte boudha beeld. we vinden een envelope en schrijven er op. " Plaese help this kitten" Miranda offert haar doek op zodat het beestje lekker warm en zacht ligt. Ze zegt " we kunnen het niet achter laten zonder het een naam te geven." 'Boeda" stel ik voor. Ze vraagt of ik wat geld in die envelop wil steken. Ik zeg; maar heb alleen maar een briefje van 500 Bath. DAN STEEK JE ER 500 BATH IN!!!! ..........ok schatteke. En plots is de kleine doodzieke boeda zonder het te beseffen de rijkste kitten van Thailand. ;-).
We hebben ze daar achter gelaten. Onder het vredelievebd oog van Bouhda. Ze lag warm, zacht en droog. En als ze het niet haalt sterft ze toch een beetje waardig en heeft ze even liefde gekend. Het gaat je goed kleine Boeda, hier of in het Nirwana. X.
Miranda's hartje is weer blij en ik ben haar grote held!!!! :-)
Daarna naar de busstation een ticket voor Bangkok gekocht, geluncht en verder oud suko bezocht. Ik kan t niet beschrijven. T is pachtig, je moet de fotos zien...tot zo ver de blog.
Morgen vertel ik hoe ik mezelf ben tegen gekomen vandaag. X
-
19 November 2015 - 18:57
Loes:
Och dan hebben jullie een goede daad verricht. en Miranda weer blij!!
Zo is mijn meiske he Lieven? Nog veel plezier!! -
19 November 2015 - 19:37
Patricia:
Oh wat lief van jullie. Ben benieuwd naar de foto's xx -
19 November 2015 - 22:51
Eddy:
Zo ken ik jullie : Miranda de grote poezenvriend en Lieven die alles doet om Miranda gelukkig te maken. xxx -
20 November 2015 - 06:47
Linda Wouters:
Zo kennen we jullie! -
20 November 2015 - 20:32
Nadine Herreman:
hey hey wat een aangrijpend verhaal , ik al even grote poezenvriend als miranda kreeg hier de tranen in de ogen , maar kijk zo een mooi einde . de trip naar suko zal jullie altijd bijblijven en zo gaat het weer verder op naar het volgende verhaal , Bangkok tot de volgende ,doei -
22 November 2015 - 11:29
Isabelle:
hartverwarmend en heel herkenbaar...xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
