binnenlandse vlucht
Door: miranda
Blijf op de hoogte en volg L & M
29 Oktober 2009 | Nepal, Pokhara
Zondag 25-10
Na een hele indrukwekkende zaterdagavond zijn we moe maar heel voldaan aangekomen in TGH.
In Bodnath hadden we taxi's genomen en door de drukte heen waren we eigenlijk zo thuis.
Een taxi kost hier 2 tot 3 euro. We lopen dus eigenlijk niet zoveel hoor alleen als het echt moet.
In TGH waren onze kamers al gereserveerd en we zaten in het nieuwe gedeelte. Het waren mooie kamers met een “inloopdouche” en een heel slecht putje. Ik dacht dat het water de kamer zou instromen (wat op een gegeven moment ook gebeurde). Wij hadden een rustige kamer.
Lieven had de koffers al uit de opslagruimte gehaald en die hebben we dan naar onze kamer gesjouwd . Een mens heeft wat bij hoor.
Daar pakten we eerst alles voor Lieven zijn rafting in een rugzak en daarna de koffer voor Pokhara en Chitwan. Toen dat gedaan was namen we een heerlijke douche. We kwamen er wat door en zijn dan toch nog maar wat gaan drinken op het terras in het hotel. We hebben daar niet echt lang gezeten want iedereen donderde als een kaartenhuizeke in elkaar. Dan maar naar bed en het was toch een 12 uur voordat we erin lagen. De volgende ochtend moesten we om 5.30 opstaan want we moesten om 6 uur ontbijten. De taxi's voor de vlieghaven kwamen om 6.30.
We gingen met het vliegtuig naar Pokhara. Om 7 uur hebben we dan ingecheckt.
De vlucht naar Pokhara was spectaculair. De vlucht duurde maar een half uur.
We zaten in een klein vliegtuig (voor de kenners een jetstream). Aan de ene kant was 1 stoel en aande ander kant 2 stoelen (die kant was op de heenvlucht naast de bergen). De bergen kwamen dichterbij naarmate we dichter bij Pokhara kwamen. De zon scheen op de bergtoppen (7000 meter en meer) en we waren er stil van.
Eenmaal geland moesten we te voet naar de “terminal”. Een band was er niet en de koffers werden 1 voor 1 afgegeven onder controle van de bagagekaartjes die we hadden gekregen. Het was inmiddels kwart voor 9.
Lieven en Rudi hadden binnen no time 3 taxi's geregeld. Het was niet druk en het was een groot verschil met de wegen in KTM. Het was maar een 10 minuten rijden voor we bij Sabine (een vlaamse die getrouwd is met een Nepalees Ram. Ze hebben 1 dochter die Tara heet) waren. Er was bij haar geen plaats en we werden ondergebracht bij een ander hotel dat er naast gelegen was.
Het was ook groot feest vandaag. Walter was jarig en Piep en Sim waren 29 jaar getrouwd.
Nadat we onze bagage hadden achtergelaten bij de Bienvenue Hotel (onze kamers waren nog niet klaar want we waren dus keivroeg in het hotel) zijn we aan het meer van Pokhara gaan ontbijten met 11 personen aan Lake view (aan het meer dus ;-)
Zo'n drukke opgewonde groep binnen krijgen is niet niks he.
Na het ontbijt waren de kamers klaar. Na een lekkere douche zijn Rudi, Annelies, Lieven en ik Pokhara eens opnieuw gaan bekijken. Rudie en Annelies waren 2 jaar geleden hier nog met Sanne geweest.
Ik herinner me dat hier nog geen asfalt op de wegen lag, maar nu is alles geasfalteerd. Veel minder stof dus.
Na de winkeltjes die we al gauw voor bekeken hielden zijn we terug op een terras gaan zitten om van het meer en al zijn verschillende vogels te genieten.
Nadat iedereen zijn ding had gedaan hebben we in een gezellig cafe een aperitief gedronken, Dit werd gesponserd door Piep en Sim voor hun 29ste huwelijksverjaardag.
's Avonds zijn we gaan eten met zijn allen want dit zou de laatste avond zijn dat we samen waren.
Piep, Walter, Rudi, Lieven Guy en Hilde gingen de volgende dag raften op de Kali Gandaki.
Sim, Reinhilde, Annelies, ik en Ilse bleven in Pokhara.
Na de rafting (op woensdag 28-10) zouden Lieven en Rudi een taxi naar Chitwan nemen. De anderen zouden met de bus terug naar Pokhara gaan.
We waren op zondag dus echt wel kapot van het vroege opstaan en alle nieuwe indrukken.
Op tijd gaan slapen was dus de boodschap en dat hebben we dan ook gedaan.
Het internetten gaat hier als een fluitje van een cent dus haal gauw tot de volgende.
Heel veel dikke kussen en knuffels
Na een hele indrukwekkende zaterdagavond zijn we moe maar heel voldaan aangekomen in TGH.
In Bodnath hadden we taxi's genomen en door de drukte heen waren we eigenlijk zo thuis.
Een taxi kost hier 2 tot 3 euro. We lopen dus eigenlijk niet zoveel hoor alleen als het echt moet.
In TGH waren onze kamers al gereserveerd en we zaten in het nieuwe gedeelte. Het waren mooie kamers met een “inloopdouche” en een heel slecht putje. Ik dacht dat het water de kamer zou instromen (wat op een gegeven moment ook gebeurde). Wij hadden een rustige kamer.
Lieven had de koffers al uit de opslagruimte gehaald en die hebben we dan naar onze kamer gesjouwd . Een mens heeft wat bij hoor.
Daar pakten we eerst alles voor Lieven zijn rafting in een rugzak en daarna de koffer voor Pokhara en Chitwan. Toen dat gedaan was namen we een heerlijke douche. We kwamen er wat door en zijn dan toch nog maar wat gaan drinken op het terras in het hotel. We hebben daar niet echt lang gezeten want iedereen donderde als een kaartenhuizeke in elkaar. Dan maar naar bed en het was toch een 12 uur voordat we erin lagen. De volgende ochtend moesten we om 5.30 opstaan want we moesten om 6 uur ontbijten. De taxi's voor de vlieghaven kwamen om 6.30.
We gingen met het vliegtuig naar Pokhara. Om 7 uur hebben we dan ingecheckt.
De vlucht naar Pokhara was spectaculair. De vlucht duurde maar een half uur.
We zaten in een klein vliegtuig (voor de kenners een jetstream). Aan de ene kant was 1 stoel en aande ander kant 2 stoelen (die kant was op de heenvlucht naast de bergen). De bergen kwamen dichterbij naarmate we dichter bij Pokhara kwamen. De zon scheen op de bergtoppen (7000 meter en meer) en we waren er stil van.
Eenmaal geland moesten we te voet naar de “terminal”. Een band was er niet en de koffers werden 1 voor 1 afgegeven onder controle van de bagagekaartjes die we hadden gekregen. Het was inmiddels kwart voor 9.
Lieven en Rudi hadden binnen no time 3 taxi's geregeld. Het was niet druk en het was een groot verschil met de wegen in KTM. Het was maar een 10 minuten rijden voor we bij Sabine (een vlaamse die getrouwd is met een Nepalees Ram. Ze hebben 1 dochter die Tara heet) waren. Er was bij haar geen plaats en we werden ondergebracht bij een ander hotel dat er naast gelegen was.
Het was ook groot feest vandaag. Walter was jarig en Piep en Sim waren 29 jaar getrouwd.
Nadat we onze bagage hadden achtergelaten bij de Bienvenue Hotel (onze kamers waren nog niet klaar want we waren dus keivroeg in het hotel) zijn we aan het meer van Pokhara gaan ontbijten met 11 personen aan Lake view (aan het meer dus ;-)
Zo'n drukke opgewonde groep binnen krijgen is niet niks he.
Na het ontbijt waren de kamers klaar. Na een lekkere douche zijn Rudi, Annelies, Lieven en ik Pokhara eens opnieuw gaan bekijken. Rudie en Annelies waren 2 jaar geleden hier nog met Sanne geweest.
Ik herinner me dat hier nog geen asfalt op de wegen lag, maar nu is alles geasfalteerd. Veel minder stof dus.
Na de winkeltjes die we al gauw voor bekeken hielden zijn we terug op een terras gaan zitten om van het meer en al zijn verschillende vogels te genieten.
Nadat iedereen zijn ding had gedaan hebben we in een gezellig cafe een aperitief gedronken, Dit werd gesponserd door Piep en Sim voor hun 29ste huwelijksverjaardag.
's Avonds zijn we gaan eten met zijn allen want dit zou de laatste avond zijn dat we samen waren.
Piep, Walter, Rudi, Lieven Guy en Hilde gingen de volgende dag raften op de Kali Gandaki.
Sim, Reinhilde, Annelies, ik en Ilse bleven in Pokhara.
Na de rafting (op woensdag 28-10) zouden Lieven en Rudi een taxi naar Chitwan nemen. De anderen zouden met de bus terug naar Pokhara gaan.
We waren op zondag dus echt wel kapot van het vroege opstaan en alle nieuwe indrukken.
Op tijd gaan slapen was dus de boodschap en dat hebben we dan ook gedaan.
Het internetten gaat hier als een fluitje van een cent dus haal gauw tot de volgende.
Heel veel dikke kussen en knuffels
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
