trekking day by day

Jambo,
Dag 1 16-6: Vertrek van hotel naar de start van de Rongai Route met de bus (Moshi 915 m naar Rongaigate 1950 m). Wandeling van Rongaigate naar Simba Camp 2750 m
Om 6 uur zijn we opgestaan. Nog snel een douche gepakt, de laatste voor de 7 dagen trekking. Er moesten nog flessen gekocht worden om water in te doen omdat de slangen van de camel bag bevriezen op “summitday”, de dag dat we naar de top gaan.
We hebben slaapzakken, wandelstokken en regenbroeken gehuurd. De regenbroeken en onze regenjas moesten we altijd in onze dag rugzak bijhebben.
Onze grote rugzak werd gewogen en goed bevonden, er mocht maar 15 kg per persoon in. Dus Grote rugzak 15 kg en een grote plastic zak waar onze slaapzakken en thermaresten ingingen.
Ook onze dag rugzakken werden gewogen of ze niet te zwaar waren voor ons om te dragen.
Dan de bus op waar het vol met zwarte mannen zat. Dat was onze crew.
We kregen oAangekomen in Rongai hebben we ons ingeschreven in Nale Moru en hebben de dragers alles uitgeladen. Onderweg naar het park hebben een Baviaan gezien.
2x per dag kregen we warm water om ons wat op te frissen.
De wandeling naar Simba Camp was redelijk gemakkelijk. We wandelden het naaldenbos in en naar mate de wandeling verder ging werd de begroeiing dichter.
Rond half 7 kregen we ons avondeten en daarna om 20 uur naar bed omdat het veel te koud was en de reis van de vorige dag er nog inzat. Het was nog volle maan en de sterren waren niet zo duidelijk te zien. Wel de lichtjes van de Keniaanse grens.

Dag 2 17-6: Van Simba Camp 2750 m naar Second Cave 3450 m
Om 6 uur opgestaan en alles opgeruimd en ingepakt. Na het ontbijt vertrokken voor een wandeling van een uur of drie. Het landschap werd heidelandschap. Onderweg zagen we de Kibo al liggen met zijn gletsjers. We konden nog wandelen in korte broek net als de dag ervoor. De dag rugzak gepakt met een camel bag met 2 liter water, want drinken moesten we.
Na een lekkere lunch hebben we ons bedje gemaakt en moesten we rusten van onze gids. Rond 16 uur was het tijd voor een aclimatisatiewandeling. Een paar 100 m stijgen en dan weer dalen.
We kregen liters thee en popcorn. Het werd weer snel koud en we kleden ons dik aan maar om 20 uur naar bed van de kou. ’s Nachts was het echt koud toen ik opstond om te plassen, geen pretje hoor zo in het donker gehurkt en hoop dat je in dat gat kunt mikken. Het was weer een beetje volle maan dus niet veel sterren te zien.

Dag 3 18-6: Van Second Cave 3450 m naar Kikelawa Caves 3600 m
Vandaag was er een aclimatisatiedag voorzien.
Wandelen en maar een beetje stijgen om aan de hoogte te wennen. Weer vroeg opgestaan, en hetzelfde als de vorige dag. De dragers en kok gingen er als een haasje vandoor. We wandelen voor de eerste keer in lange broek. Goed ingesmeerd tegen de zon. We wandelden boven de wolken, zeer spectaculair om naar beneden te zien en op de wolken te kijken. We moesten weer veel drinken.
We konden bij aankomst in ons kamp buiten lunchen maar we hadden beide niet veel honger.
Lieven had de bedjes al gemaakt en we hebben beide een dutje gedaan voor onze aclimatisatiewandeling. Het was een mooie wandeling maar er stond veel wind. Als de zon weg is, is het ook direct koud. Na het eten hebben we onze pijama aangedaan en een dekentje over onze benen gelegd. Lieven had van Netflix series op de tablet gezet en die hebben we dan gekeken.
Redelijk goed geslapen en gelukkig geen kou gehad.


Dag 4 19-6: Van Kikelawa Caves 3600 m naar Mawenzi Tarn Hut 4330 m
Na het ochtendritueel vertrokken we voor een korte maar steile wandeling. We wandelden over met gras bedekte hellingen met een prachtig uitzicht. Het heidelandschap maakte plaats voor rotsachtig hoogland met grote en kleine vulkaanstenen. Het camp waar we uitkwamen had een prachtig uitzicht op de Mawenzi. Onderweg zag één van de gidsen een kleine kameleon die hij uit de struik plukte en op mijn hand zette, kei schattig. Na de lunch weer wat geslapen. Het was koud en waaide erg hard. De aclimatisatiewandeling ging niet door omdat we geen hand voor ogen konden zien van de mist. Af en toe vielen er ook druppels. De maan was niet meer vol en de sterren fonkelden dat het een lievelust was. We zijn in onze slaapzak gekropen en op de stoel gaan zitten, dan wordt die slaapzak maar vuil dachten we, die moet toch gewassen worden. Het werd ’s nachts -6.

Dag 5 20-6: Van Mawenzi Tarn hut m naar Kibo Huts 4600 m
Het was nog altijd berekoud toen we opstonden. Maar ik moest ’s nachts opstaan om te plassen en het was erg mooi om buiten te kijken. Er stond een ijzige wind en het meertje dat er lag was bevroren en overal lag wat ijs. We moesten wandelen met muts, handschoenen en extra laagjes
Dat was een mooie maar vermoeiende wandeling door “the saddle”. Een landschap dat de Mawenzi met de Kibo verbindt. Het was de tweede dag dat het erg hard waaide. De zon scheen wel maar er stond een vervelende koude wind die natuurlijk alle vulkaanstof in het rond blies. Op den duur werd dat echt vervelend en vermoeiend. Het was een “lange” wandeling zodat we een lunchpakket meekregen voor onderweg. Ergens op een steen uit die ijzige wind opgegeten. Iets dat warm is ingepakt en dan moet worden uitgepakt dat is hem niet hoor. Toen we aankwamen in Kibo Huts moesten we gaan rusten, we kregen vroeg ons avondeten en we moesten alles al klaarleggen voor de wandeling van ’s nachts. We lagen om 19 uur in ons bed en om 22.30 werden we er uit gehaald om thee met koekjes te eten en ons aan te kleden.

Dag 6 21-6: Van Kibo Huts 4600 m naar Gillman’s Peak 5665 m naar Kibo Huts en naar Horombo Huts 3800 m
We zijn vertrokken om 23.30 voor een wandeling naar 5865 m. De vermoeidheid van de wandeling van overdag zat nog in de benen en we begonnen al vermoeid aan de wandeling in het donker natuurlijk wat het wat moeilijker maakte. De wind was nog altijd niet gaan liggen dus we moesten ook nog spierkracht en energie verspillen om recht te blijven.
Om een uur of 6 (na heel veel gestopt te hebben en heel erg vermoeid te zijn) bereikten we Gillman’s Peak. Het was voor mij heel emotioneel en er zijn wat traantjes gevloeid. Gelukkig had Lieven zijn GSM aan Saïdi gegeven en hij heeft veel foto’s gemaakt onderweg anders hadden we er niet veel gehad denk ik. Bijna aan de top hadden Lieven en ik al besloten niet verder te gaan dan Gillman’s Peak. Nog eens 4 uur stijgen (op ons tempo) en dan naar beneden dat zagen we niet zitten. Ons gids adviseerde ook om naar beneden te gaan. De zonsopgang op Gillman’s Peak was prachtig. Natuurlijk bij het plakkaat de nodige foto’ gemaakt en naar beneden. Geen pretje.
Toen we in onze tent aankwamen was ik erg misselijk en heb van vermoeidheid overgegeven en een beetje flauwgevallen. Onze gids en de dragers schrokken zich een aap.
Na een ontbijt/lunch moesten we even gaan slapen om dan ’s middag naar beneden af te zakken.
We moesten afzakken naar Horombo Huts op 3800 m. Over die 9 km hebben we keilang gedaan. Alles deed zeer. We hadden 4 km geklommen en 4 km naar beneden en dan nog 9 km naar beneden. 3 routes in 2 dagen was te veel voor ons. Onze gids stelde voor om de volgende dag met een taxi naar beneden te gaan i.p.v. de laatste wandeling van 20 km af te dalen. Lieven had erg veel last van de knieën en had een erg piepende ademhaling en hoestte heel erg. Ik had van vermoeidheid nog steeds last van mijn maag en dus besloten we dat te doen.
In Horombo aangekomen konden we diezelfde avond al vertrekken en dat hebben we dus ook gedaan. Op elkaar gepropt in een rode kruis busje (ah ja, er zaten alleen maar zieken in) en onze gids erbij zijn we naar Marangu Gate gereden waar we de volgende dag eigenlijk zouden aankomen. We zullen een erg mooie wandeling hebben laten schieten maar die laatste 20 km konden er niet meer bij. De busreis was op zijn Nepalees, opgepropt in een busje met zoveel ruimte tussen de mensen dat er zelfs geen blad papier tussen kon. De auto van de reisorganisatie was gebeld en om 21 uur waren wij in ons hotel met niks bij ons want onze rugzak met alles in lag nog op de berg. Die brengen de dragers mee als ze opkramen en van de berg komen.
In ons hotel waren ze supervriendelijk en vroegen of er een dokter moest komen. Na een douche en een bord fruit ging het beter met de maag en Lieven kon met zijn zere knieën de bar nog vinden om een biertje te gaan drinken. We zijn direct daarna in ons beddeke gekropen.

Dag 7 22-6: de dag dat we eigenlijk van Horombo Huts naar Marangu Gate zouden wandelen.
Na een heerlijke nachtrust ben ik wakker geworden van de honger. We zijn allebei wel wat kilootjes kwijt zo te zien. We hebben gisteren niet veel gegeten van de vermoeidheid en de andere dagen hebben we er dat wel afgestapt. En natuurlijk 7 dagen geen wijntje en biertjes, die hadden ze niet voor ons bij. Een Detoxweek dus! Maar ben gerust van die verloren kilootjes gaan jullie niet veel zien want die zijn er terug bij als we in België landen.
Vandaag komen de gidsen en de dragers naar ons hotel om de rugzakken af te geven. En we krijgen ons certificaat!!
Saïdi heeft ons het certificaat afgegeven, ondertekend en wel door weet ik wie. Alleen mensen die echt geregistreerd en aangemeld zijn in het park én de top hebben bereikt krijgen dit certificaat. Dus daar moeten we zuinig op zijn want we krijgen geen duplicaat als we dit kwijt zijn.
We hebben een paar biertjes gedronken alles klaargemaakt voor de safari van morgen.
We vertrekken morgen op safari dus we gaan waarschijnlijk weer een paar dagen offline.

Lieve groetjes van zij die nog vermoeid en stijf zijn én wilde dieren gaan spotten
Yes, this is Africa