terug van trekking

Jambo,
We zijn terug!! Na ons grote trekavontuur zijn we terug in ons hotel aangekomen. De details volgen nog maar ik schrijf even een algemeen overzicht.
We zijn dus de Kilimanjaro opgegaan, zoals ze hier zeggen” Kill the Kili”.
De Kilimanjaro is de hoogste losstaande berg ter wereld en de hoogste Afrika. De hoogste top is de Uhuru Peak met 5865 m, dan komt de Stella Peak en dan Gillman’s Point. Als je 1 van deze 3 Peaks bereikt hebt krijg je “het diploma/certificaat” dat je de Kili bedwongen hebt. De Kilimanjaro bestaat uit 3 uitgedoofde vulkanen. De Shira, de Mawenzi (die wij bijna altijd in zicht hebben gehad) en de Kibo (die wij zijn opgegaan). De Kibo ligt tussen de Shira en de Mawenzi in.
De Mawenzi wordt niet beklommen, wegens te moeilijk en te gevaarlijk maar de Shira wel voor een klein stukje maar de Kibo wordt door iedereen beklommen.
Onze ploeg bestond uit 2 gidsen die altijd bij ons waren en hun eigen rugzak droegen.
1 kok, 1 assisentkok/butler, 4 dragers die altijd bij ons waren en 1 drager die we niet hebben gezien maar die tussen de kampen over en weer liep om voorraad aan te dragen. De ploeg ruimde na het ontbijt alles op en vertrokken. Wij waren dan al vertrokken met onze 2 gidsen maar zij haalden ons gemakkelijk in. Het was dan Jambo hier en Jambo daar wat hallo betekent. Als we dan aankwamen stond onze tent recht en lag onze bagage in onze tent. Dat waren dus 10 mensen die voor ons 2 klaarstonden. Allemaal stuk voor stuk hele vriendelijke mensen die hun uiterste best deden om het ons naar de zin te maken. Het eten was niet slecht als je ziet wat ze op 1 pitje moesten klaarmaken voor 11 man. ’s Morgens altijd een eitje met gebakken brood en wat fruit en natuurlijk de havermout pap. ’s Middag warme lunch met soep, warm hoofdgerecht en fruit en ’s avonds ook altijd soep, warm hoofdgerecht en fruit. Niet altijd even lekker maar er was altijd wel iets wat je lustte.
We sliepen natuurlijk in tenten en dat maakt dat er zoveel mensen waren. Buiten hun eigen rugzak mochten zij maar 15 kg dragen en dat werd ook gewogen. Ook het afval werd gewogen want daar zijn in het Nationaal Park zeer streng op. 2 x per maand komt er een kuisploeg op de verschillende routes de weg proper maken en de rotzooi van de toeristen opruimen.
Onze tent was niet veel soeps, hij was oud en versleten (wat ook niet gek is gezien de omstandigheden maar toch), hij was klein en als je alles gebukt moet doen gedurende de hele trek dan is dat wel lastig vooral als je moe bent. Als er veel wind stond dan zat wel iemand met zijn hoofd tegen de tent. De stoelen verschuiven kon alleen als er niks op tafel lag want je stootte altijd wel tegen een poot. We hebben dan wel andere tenten gezien bij andere trekking organisaties. De matjes die er in lagen om op te slapen waren echt niks. Ze waren nog geen halve cm dik. Gelukkig hadden we thermaresten bij (Asanti Sana, Anneliese en Rudi) anders hadden we echt slecht geslapen.
We hadden een tafeltje dat altijd gedekt was met een tafelkleedje en met 2 stoelen. De “butler” bracht ons thee en ons eten: ontbijt, lunch, diner en een kaarsje op tafel omdat ons lichtje uitgevallen was en we onze koplampen wilden sparen. In het begin was dat wel wennen. Zolang het kon hebben we buiten gegeten maar op een gegeven moment werd dat te koud. Het wordt rond 6 uur donker en als de zon weg is wordt het berekoud. We hebben onze slaapzak aangedaan en zo op onze stoel gezeten anders moesten we al om 19.30 naar ons bed.
We hebben dus de Rongairoute gedaan en die begint aan de zuidkant van de berg aan de grens met Kenia. Een hele mooie maar niet zo’n populaire route omdat je voor het startpunt wel een eind moet rijden, een stuk om de berg heen. De meeste touristen willen graag snel aan hun route beginnen en kiezen dan voor een route die start vlakbij Moshi of Arusha. Ook heeft deze route een aclimatisatiedag in gebouwd. Dus hij duurt 7 dagen ipv 6 dagen. Dat was voor ons de beste optie, de km per dag was niet al te veel en we konden rustig wennen aan de hoogte. Het hoogste punt waar we geslapen hebben (nou ja, geslapen gedut is een beter woord) is 4600 m. De Kibohuts vanwaar we vertrokken naar de Kibo.
Sommige kampen waren heel goed verzorgd, sommige waren een ramp. Overal waar hutten stonden (voor mensen die de trekking niet in een tent wilden doen maar in een hut wilden slapen) was het goed verzorgd. Drinkwater, propere toiletten, mooi kampplaats. Maar ander kampplaatsen waren onderkomen en vies. En het drinkwater moest met tonnen aangedragen worden.
Er waren dus niet veel mensen op onze route. We hadden plaats genoeg in onze kampen, zelfs op de laatste stop stonden er maar een paar tenten want de meeste sliepen in hutten. Er waren ook altijd wc’s genoeg en onze tenten stonden juist dicht genoeg bij om ’s nacht niet te verdwalen maar ver genoeg om de stank niet te hebben. En natuurlijk moest alles gehurkt gebeuren, de eerste paar dagen gaat dat goed maar als de spieren te vermoeid zijn wordt het lastig.
De Kili bestaat uit verschillende vegetatiezones. We zijn ze dus allemaal gepasseerd. De onderste zone is bos en heel mooi met verschillende dieren waarvan wij alleen een baviaan, vlinders en hagedisjes hebben gezien. Er waren veel mooie, brutale musjes, grote zwarte raven, vlinders, kameleons maar piepklein. Voetafdrukken van buffels en antilopen gezien en uitwerpselen van jakhalzen. Dan komt er heidelandschap en dan komt de Afro-alpine zone.
Het was een zeer mooie maar vermoeiende trekking. Het landschap is prachtig met elke hoogte zijn eigen mooie vergezichten en begroeiing en zeer mooie bloemen. Om daarin rond te lopen en zover te kunnen zien en rondom de bergen is echt geweldig. De eerste 2 dagen hadden we volle maan en zagen we weinig sterren maar vanaf de derde nacht was de sterrenhemel echt heel mooi. Het was te koud (- 6) om lang buiten te blijven staan in je pyama maar zonder lichtvervuiling is dit echt prachtig. De zonsopgang en –ondergang is iets voor waar ik naar buiten ging en Lieven ook want hij moest de foto’s maken .
Zo, een eerste indruk en in een volgende blog alle bijzonderheden over de trekking zelf.
Groetjes van ons die veilig en wel zijn teruggekeerd van een prachtige maar zeer vermoeiende trekking.
Yes, this is Africa