De kleine tsingy

Selama

We zijn ondertussen terug in Morondava. Een helse weg terug van 7 uur over dezelfde weg als we heen gegaan waren.

Op de heenweg hadden we dat in 2 delen gedaan. Deze weg zie je alleen op National geografic.

Onze chauffeur Niri reed altijd stevig door en over deze weg... dus kregen we een lekke band. Uit de auto en aan de kant van de weg gaan staan in de bloedhete zon. Maar Niri had dat precies nogal gedaan. Ondertussen stopten andere chauffeurs om eventueel te helpen. Maar wonder boven wonder zat de nieuwe band er na een half uur al op.

Aan het eind van de rit konden we nog wachten op de zonsondergang bij de Baobabs. Maar dat was 1,5 uur wachten en we waren zo moe van dat geklots in de auto dat we maar direct naar het hotel zijn gegaan.

Maar laat me eerst vertellen over de petit tsingy.

Lieven was in de loop van de avond en nacht veel beter geworden. We gingen dus samen op weg.

De petit tsingy ziet hetzelfde uit als de grand tsingy maar dan lager. Het ontstaan ervan is hetzelfde. Daar waar de rotsformaties van de grand tsingy tot 100 meter hoog kunnen zijn is dit bij de petit maar 20 meter.

We gingen met chauffeur en gids naar de rivier Manambola. Daar werden we in een houten bootje gezet. Onze bootsman duwde ons met een stok voort. Zo kregen we zicht op de tsingy vanaf het water wat spectaculair was. Overal zag je de lagen in de rotsen en de fossielen. In deze rotsen zijn ook tombes van de voorouders van de Vazimba. Een oud volk.

Na de boottocht zijn we tussen de spelonken van de petit tsingy gewandeld. Dat waren maar smalle gangetjes. We moesten naar boven klauteren over rotsen en koorden aan de zijkant om ons vast te houden.

Een Fransman heeft de wandelpaden met koorden en stapstenen gemaakt. Een hels karwei want die rotsen zijn knoerdhard.

Eenmaal boven op het uitkijkplateau had je een mooi uitzicht over de bovenkant van de rotsformaties. Niet zo spectaculair als de grand tsingy maar wat wel speciaal was, was dat de bomen boven de rotsformatie uitgroeide.

We hebben veel reptielen gezien. Ik heb de namen niet onthouden.

Daarna richting hotel voor een zwemmeke en wat relaxen. Ondertussen kon ik de schade van de grand tsingy opmeten.

Mijn benen vol blauwe plekken en een dikke op mijn arm. Ook de spieren begonnen op te stijven van dat geklim [e-1f600].

Om 18 uur hebben we ons van top tot teen aangekleed voor een avondwandeling om kameleons te spotten. We waren goed beschermd tegen de muggen maar zweette ons een bult. Die nocturne wandeling was een beetje een aanfluiting en wat geldklopperij. We hebben kameleons gezien en een grondboa die in zijn hol kroop.

Daarna hebben we gegeten en zijn we op tijd in ons beddeke gekropen.

Nu zijn we in Morondava waar chauffeur Kiki ons al stond op te wachten. Hij blijft onze chauffeur tot we vanaf het zuiden terugvliegen naar Tana.

Er staan ons 2 saaie dagen te wachten. Het zijn verbindingswegen om naar het regenwoud te komen. De wegen zij slecht. Maar gelukkig hebben we de slechtste weg ooit al gehad.

Na een goede nachtrust kunnen we er weer tegen.

We gaan voorlopig weer slechte WiFi hebben maar van zodra we bereikbaarheid hebben post ik weer iets.

Veloma Miranda en Lieven